Semifreddo is Italiaans en betekend niks meer dan semi koud en niet
semi slank zoals wel eens wordt geopperd. Aan het recept is niks slanks
aan en je zal een flink stukje moeten fietsen om er weer vanaf te komen.
Stroopwafels zijn heel Nederlands en in dit recept laat ik beide landen samen komen.
Ik heb tijdens fietstochten in Italië al meermaals de ambassadeur voor stroopwafels gespeeld en ze zijn er dol op.
Hier een passage van een stukje dat ik ooit voor een fietsblog schreef. Het verhaal begin op het moment dat we in een Italiaans bergdorp de fietsen klaar staan te maken voor een rit door de Apennijnen.
Een bewoner van Castelnovo stond in het heerlijke zonnetje het allemaal eens gade te slaan. Wat kalend en de haartjes netjes naar achter. Gebronsd en diepe kloven in het gezicht. Hij zal vast uren in de buitenlucht hebben gewerkt. Wellicht op één van de vele wijngaarden in de streek. Zo iemand met een leeftijd die zich niet laat schatten. 58 en al met pensioen? 76 en nog vitaal? Verzorgd met een keurige vouw in de pantalon, gepoetste schoenen en gewapend met een vriendelijke glimlach informeerde hij wat we gingen doen.
Dat net op het moment dat ik m’n stroopwafels tevoorschijn haalde. Leuk met dit soort gelegenheden om Oud Hollands snoep tevoorschijn te toveren. Ik bood de man er ook een aan: Biscotti Olandesi. Ricetta vecchia! Molto gusto! Met een prachtige glimlach en een bescheiden knik nam hij de stroopwafel in ontvangst. Bij de eerste hap liet hij gelijk zijn goedkeuring blijken en bij de tweede hap kwam er niet alleen een voorzichtig ‘deliciozo’ uit, maar gluurde hij in het zakje of er meer was. Z’n smaakpupillen wonnen het van z’n bescheidenheid.
Mooie herinneringen maar nu snel naar de semifreddo. Een eigen experiment, maar wellicht door een ander al eens uitgevoerd. Ik ben echter zo enthousiast over het resultaat dat ik het recept zoals ik dat heb toegepast maar eens met jullie deel.
Nodig voor 6 personen
250 ml slagroom
250 gram mascarpone
4 lepels rietsuiker
4 stroopwafels
klein metalen cakeblik
vershoudfolie
Hak de stroopwafels in zeer kleine kruimels. Klop de slagroom met de suiker tot een stevige massa. Klop de mascarpone in een aparte kom los met de helft van de stroopwafelkruimels. Voeg dan de slagroom toe aan de mascarpone. Spatel het geheel rustig door elkaar.
Bekleed de binnenzijde van het cakeblik met vershoudfolie. Verdeel de overige stroopwafelkruimels over de bodem van het cakeblik. Stort nu het mascarpone/slagroom mengsel in het blik. Verdeel de massa netjes en klop het blik een paar keer op het aanrecht.
Zet in de vriezer voor een uurtje of vier.
Haal een klein uur voor het opdienen uit de vriezer. Stort het blik uit op een mooie snijplank en snij plakken van twee centimeter.
Voor wie helemaal tot de max wil gaan maakt een beetje karamelsaus met suiker, espresso en room. Los serveren.
Smullen maar!
Stroopwafels zijn heel Nederlands en in dit recept laat ik beide landen samen komen.
Ik heb tijdens fietstochten in Italië al meermaals de ambassadeur voor stroopwafels gespeeld en ze zijn er dol op.
Hier een passage van een stukje dat ik ooit voor een fietsblog schreef. Het verhaal begin op het moment dat we in een Italiaans bergdorp de fietsen klaar staan te maken voor een rit door de Apennijnen.
Een bewoner van Castelnovo stond in het heerlijke zonnetje het allemaal eens gade te slaan. Wat kalend en de haartjes netjes naar achter. Gebronsd en diepe kloven in het gezicht. Hij zal vast uren in de buitenlucht hebben gewerkt. Wellicht op één van de vele wijngaarden in de streek. Zo iemand met een leeftijd die zich niet laat schatten. 58 en al met pensioen? 76 en nog vitaal? Verzorgd met een keurige vouw in de pantalon, gepoetste schoenen en gewapend met een vriendelijke glimlach informeerde hij wat we gingen doen.
Dat net op het moment dat ik m’n stroopwafels tevoorschijn haalde. Leuk met dit soort gelegenheden om Oud Hollands snoep tevoorschijn te toveren. Ik bood de man er ook een aan: Biscotti Olandesi. Ricetta vecchia! Molto gusto! Met een prachtige glimlach en een bescheiden knik nam hij de stroopwafel in ontvangst. Bij de eerste hap liet hij gelijk zijn goedkeuring blijken en bij de tweede hap kwam er niet alleen een voorzichtig ‘deliciozo’ uit, maar gluurde hij in het zakje of er meer was. Z’n smaakpupillen wonnen het van z’n bescheidenheid.
Mooie herinneringen maar nu snel naar de semifreddo. Een eigen experiment, maar wellicht door een ander al eens uitgevoerd. Ik ben echter zo enthousiast over het resultaat dat ik het recept zoals ik dat heb toegepast maar eens met jullie deel.
Nodig voor 6 personen
250 ml slagroom
250 gram mascarpone
4 lepels rietsuiker
4 stroopwafels
klein metalen cakeblik
vershoudfolie
Hak de stroopwafels in zeer kleine kruimels. Klop de slagroom met de suiker tot een stevige massa. Klop de mascarpone in een aparte kom los met de helft van de stroopwafelkruimels. Voeg dan de slagroom toe aan de mascarpone. Spatel het geheel rustig door elkaar.
Bekleed de binnenzijde van het cakeblik met vershoudfolie. Verdeel de overige stroopwafelkruimels over de bodem van het cakeblik. Stort nu het mascarpone/slagroom mengsel in het blik. Verdeel de massa netjes en klop het blik een paar keer op het aanrecht.
Zet in de vriezer voor een uurtje of vier.
Haal een klein uur voor het opdienen uit de vriezer. Stort het blik uit op een mooie snijplank en snij plakken van twee centimeter.
Voor wie helemaal tot de max wil gaan maakt een beetje karamelsaus met suiker, espresso en room. Los serveren.
Smullen maar!
Reacties
Een reactie posten